Yılların acı birikimleri, katı ön yargılara dönüşüp insanlar arasına yüksek duvarlar ördü. Paylaşmayı öğrenmeden güvensizliği ezberledik. Halbuki ateşin düştüğü müşterek bir yerdi. Herkes bir parça nasibini almıştı. İlyas’ın kimseden esirgemediği şifalı eli, yalnız her şeyden habersiz birkaç çocuğun değil, herkesin marazi taraflarına merhem sürmeye gelmişti.